WAARDERING EN HERBESTEMMING
Erfgoedorganisaties worden steeds meer aangemoedigd om hun collectievorming te verantwoorden. Een collectiewaardering is een sterk middel om te onderbouwen en uit te dragen waarom het erfgoed belangrijk is en behouden moet blijven. Om een op waardegebaseerd collectiebeleid te kunnen vormgeven, is het natuurlijk eerst nodig om de waarde van de collectie te bepalen. Zo zijn de (cultuur)historische en wetenschappelijke waarde van betekenis, maar ook de gebruikswaarde, belevingswaarde en maatschappelijke waarde kunnen belangrijk zijn. Door al die waarden met een multidisciplinair waarderingsteam te onderzoeken, onder woorden te brengen en te beargumenteren, legt de organisatie een basis voor weloverwogen beslissingen.[1]
Tot nu toe nam de heemkring elke schenking aan die werd aangeboden. Hierdoor zijn er door de jaren heen verschillende objecten dubbel verzameld of zijn er verschillende gelijkaardige objecten. Van sommige objecten is er bovendien geen achtergrondinformatie, waardoor het moeilijk wordt om te verantwoorden waarom je dit object zou blijven bewaren. Om tot een betekenisvolle collectie te komen is het noodzakelijk om de collectie te waarderen en een duidelijk collectieprofiel op te stellen. Bijgevolg kunnen objecten die niet voldoen aan dit profiel herbestemd worden.
Tijdens het registratietraject werden objecten op basis van een eerste controle in aanmerking gebracht voor herbestemming. Hiervoor werden de volgende criteria gehanteerd:
- Dubbel (identieke objecten reeds in de collectie)
- Gelijkaardige exemplaren in de collectie in betere toestand
- Zeer slechte toestand, onherstelbaar of restauratie te duur
- Onbekend voorwerp, geen achtergrondinformatie ter beschikking
- De grootte van het object in relatie tot de bewaarplaats
- Geen relatie met de stad of (oud-)bewoners van Mortsel
[1] Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en Vlaamse Gemeenschapscommissie, Een collectieplan schrijven? Dat doe je zo!, september 2021, p. 39-41.
